Bazylia pospolita
Ocimum basilicum L.
Inne nazwy: bazylia zwyczajna, bazylia ogrodowa, bazylia anyżowa, bazylek ogrodowy, bazylika, bazylia właściwa, bazylia wonna
Roślina jednoroczna pochodząca z tropikalnej części Azji. Uprawia się ją w krajach podzwrotnikowych Azji, Afryki, Ameryki, w południowej i zachodniej Europie. W Polsce bazylia uprawiana jest na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i do celów spożywczych.
Bazylia znana była już w starożytności. Wymieniana jest w staroindyjskich „Vedach”, a także dziełach Teofrasta, Hipokratesa, Dioskoridesa i innych uczonych antycznych. Ziele używane było jako składnik aromatycznych kąpieli odświeżających oraz środek pobudzający apetyt. Ponadto bazylia stosowana była w schorzeniach nerek i pęcherza połączonych z kolkami oraz do płukania przy stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Pomocna była przy ukąszeniu owadów i skorpionów. Basilikos oznacza po grecku ziele królewskie. Wierzono, że spożywanie bazylii chroni przed skorpionami i wężami. W cesarstwie rzymskim roślina ta miała ogromne wzięcie jako roślina przyprawowa, lecznicza i ozdobna. Jej wonne bukiety stawiano w wazach.
Obecnie w lecznictwie bazylia ma niewielkie zastosowanie. Głównie stosowana jest jako przyprawa w gospodarstwie domowym do przyprawiania sałatek, sosów, drobiu, ryb, jaj, twarogu, potraw z pomidorów. Używa się jej także do wyrobu likierów ziołowych.
Bazylia jest rośliną miododajną bardzo licznie odwiedzaną przez pszczoły.
