Świbka morska
Triglochin maritima L.
W Polsce rośnie głównie na wybrzeżu oraz w środkowej części nizin. Występuje w słonych bagnach, słodkowodnych bagnach, mokrych piaszczystych plażach, torfowiskach, wilgotnych łąkach i bagnach. Ma rozkład w przestrzeni okołobłoniastej , występujący na północnej półkuli północnej. Na Wyspach Brytyjskich jest powszechny na wybrzeżu, ale bardzo rzadko w głębi lądu.
Roślina trwała, silna, dochodzi do 75 cm wysokości. Nie jest bardzo aromatyczny o zapachu podobnym do chloru. Grono jest bardziej gęste i podobne do babki morskiej . Kwiaty i liście są bardziej mięsiste.
Kwitnie od maja do sierpnia.
Świbka morska jest jadalna. Młode liście zbiera się przed kwitnieniem, ich smak jest mdłosłony, ale po ugotowaniu znika swoisty zapach. Jest jarzyną podobną w smaku do szpinaku. Wykorzystywane mogą być również owoce: Indianie Ameryki Północnej spożywają je prażone.
Roślina użytkowa. Z powodu zawartego w owocach węglanu sodu w południowej Europie używano tej rośliny do pozyskiwania sody.
Od 2014 roku jest objęta w Polsce ochroną częściową.
