Bluszczyk kurdybanek
Glechoma hederacea L.
Inne nazwy: bluszczyk ziemny, kurdybanek, obłożnik
| Czy wiesz, że... nazwa rośliny wiąże się z rzemiosłem artystycznym. Dawniej rzemieślnicy wyrabiali piękne skóry, którymi obijano meble, ozdabiano pałacowe ściany i oprawiano w nie księgi. Najpiękniejsze skóry powstawały na Kordobie - stąd ich nazwa - kurdybany. A ponieważ motywem ozdobnym tworzonym na skórze były często liście winorośli, różnych bluszczy i bluszczyka, tak zdrobniały kurdybanek przeszedł do nazewnictwa ludowego. |
Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji i na Syberii. Zadomowił się także w Ameryce Północnej, gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Jest pospolity na całym obszarze Polski. Osiąga wysokość 10‒20 cm, ma długie, pełzające rozłogi i łatwo się zakorzenia. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Najlepiej rośnie na żyznym, wilgotnym i umiarkowanie nasłonecznionym podłożu. Rozmnaża się z sadzonek pędowych wytwarzanych późnym latem (przyjmują się łatwo) lub przez podział jesienią lub wiosną.
Surowcem zielarskim jest ziele bluszczyka kurdybanka.
Ziele kurdybanka zawiera: flawonoidy, saponiny, gorycze, garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne, sole mineralne.
⇒ Według tradycyjnej literatury zielarskiej, bluszczyk kurdybanek wykazuje korzystny wpływ na trawienie i przemianę materii. Może działać przeciwzapalnie, przeciwbiegunkowo, przeciwgorączkowo i ściągająco. Jako składnik opatrunków i toników na trądzik oraz trudno gojące się rany czy oparzenia regeneruje naskórek i hamuje niewielkie krwawienia. Niegdyś odwary z ziela kurdybanka stosowano wspomagająco przy dolegliwościach wątroby, trzustki, oskrzeli i płuc.
⇒ W kuchni , kurdybanek sprawdza się jako dodatek do zup, sosów i mięs. Przepisy na jego zastosowanie są typowe dla kuchni litewskiej.
